İmaj - Simülasyon - Gerçeklik ve Kusursuz Cinayet...

Kendimce postmodern ya da demodern zamanları bizlere -ismimden de yola çıkarak- "dostmodern" kılabilmeyi çok isterdim ancak "öyle bir geçer zaman ki" şarkısına da bakarak diyebilirim ki; bu ne mümkün.

J. J. Rousseau'yu da pek sevmem ama ilkel zamanlara olan tutkusuna benzer bir tutkuyu -zaman bana ters gelse de kimi zaman- benim de duyduğumu söyleyebilirim.

Evet, şu an sizin de söylediğiniz gibi sohbet etmenin güzelliğinin kendisini "sohbet etme!!!" dayatısına bıraktığı anlar geçmekte ve kim bilir zaman bu konuda zaman ne düşünüyor? Olası bir düşünce için;İnsanlar "bir araya" geldiklerinde, eğer ortada bakılacak bir televizyon ya da bilgisayar yok ise, uzunca bir sessizliğin ardından akıllara gelen şeyler, "sohbet konuları" değil de "acaba ne yapsak" soruları oluyor. Bu soruların cevabında getirilen öneriler sonucunda, yapılması uygun görülen ve genellikle gereksiz olan etkinliklerin sonunda ise beni, yani zamanı öldürmüş oluyorlar ve inanır mısınız, Bu durumdan şikayetçi oldum, müebbet yedim (!) İşte benim sürekliliğim de bundandır. Umut en büyük işkence denmiş olsa da benim buna büyük bir rakibim var aslında, Süreklilik...

Aslında ölümle ilgili yapılmış olan ancak benim süreklilik kavramına uyarlayacağım bir film repliği pay etmek isterim sizlere;

"-Yaşadığınız en iyi seksi düşünün veya yediğiniz en iyi yemeği! Eğer bunlar sonsuza dek devam etselerdi, başka deyişle sürekli olsalardı gerçekten en iyi olurlar mıydı?" Hayır, bırakın en iyi olmayı, ahududu ödüllerinde ödülü garantilemiş olurlardı...

KUSURSUZ CİNAYET...

Ölen: Zaman...

Katil: İnsan, herkes ya da hiç kimse... 

Sebep: Şiddetli İletişimsizlik

Suç aleti: Teknoloji...

Suç mahali: Zaman makinesi

Suç Saati: Purves Çağı'nda* herhangi bir zaman

Hafifletici sebepler: Zamanın görüngü öğeleri

Günah Keçisi: Küreselleşme

Formül: “Gerçek zaman” / “gerçek boşluk” = "boş zaman / yokluk"...

Karar: Zamana havale...

Sonuç: Tarih, tekerrürlerden bir ibarethane... 

*Purves Çağı: “Geçtiğimiz günlerde gazetelerde ve haber bültenlerinde "Beş yıldır ölüydü, kimse fark etmedi!" başlığıyla yer alan bir haberde; İngiltere'de 89 yaşında bir kadının cesedinin, alt komşusunun "tavandan gelen sudan sebepli" şikâyette bulunması ile ortaya çıkması konu ediliyordu. Kadının faturaları bankaya yatan emekli maaşı sayesinde otomatik olarak yatırıldığından ve ancak 5-6 senede bir posta aldığı için, yokluğu fark edilmemiştir...” 

Ben de böylesi bir haberi okuduktan sonra yakın çağın kapandığı küreselleşme çağının başladığını söyleyenlere nazire yaparak çağın adının "Purves Çağı" olduğu görüşündeyim.