War Horse...

Seabiscuit'in izleyenler üzerinde bıraktığı etkiyi War Horse kaldığı yerden devam ettiriyor.

Keşke diyorsunuz, keşke Türk Sinemasında da  artık bunlardan yapılsa... 

Duygu sineması ile ajitasyon sinemasının ayrıldığı nokta samimiyet ise, buna bir de doğru yöntem eklenince tadından yenmiyor işte. En iyi oyuncu Oscar'ı bu ata verilmeli derken buluyorsunuz kendinizi. Sonra filmin nasıl çekildiğini irdeleyince dibiniz düşüyor ki ben hala toparlayabilmiş değilim.

Çok da ayrıntı vermemek için kısa kesmeye yüz tutuyor dilim uzatmaları oynatma sevdalısı bir garip erdost olarak, sadece başlangıç bölümünden bir replik yazıp da kaçayım istiyorum;

Ted: -Tanrı'nın herkese makul ölçüde kötü şans verdiğine inanırdım. Artık öyle hissetmiyorum. Payıma düşenden fazlasını çektim. Birgün Beni sevmekten vazgeçeceksin Rose ve o zaman seni suçlamayacağım. 

Rose: -Senden daha çok nefret edebilirim ama daha az sevemem...

Yazılması gereken diğer replikleri de gönüllerinize sizin yazmanızı diliyorum :D

Unutmadan, küçükken "Kujo" filmindeki köpeğin de insanları gerçekten yediğini düşünürdüm. Başka türlü açıklayamıyordum olan biteni, o kadar da büyümemişim anlaşılan...